Rzeka ta wraz ze swymi dopływami odwadnia niemal cały obszar Kotliny Chodelskiej wraz z jej skłonami i przyległymi obszarami wierzchowinowymi Płaskowyżu Bełżyckiego i Wzniesień Urzędowskich. Maksymalne stany wody notowane są w marcu, a minimalne we wrześniu i październiku.
Źródła Chodelki leżą w strefie północnej krawędzi Wzniesień Urzędowskich, w okolicach wsi Ryczywół, a w obszar chroniony Chodelka wpływa na zachód od Borzechowa. Do Chodla dolina rzeki ma szczególny charakter - odznacza się wyjątkowo licznymi wypływami wód powierzchniowych, źródłami i liniami źródeł.
Zbocza są dość strome, wyraźne, dno wąskie. Na zboczach podłoże kredowe występuje tuż pod powierzchną.
W
Kolonii Borów Chodelka przyjmuje prawy dopływ - ciek spod Zalesia. Poniżej Majdanu
Borowskiego Chodelka wpływa do rozległego obniżenia o kotlinowatym charakterze,
do którego uchodzą doliny dwu jej dalszych lewych dopływów - Chodlika (cieku
spod Kępy) i Kożuchówki (cieku spod Zastawia). Chodlik wpływa w obszar chroniony
w okolicy Ratoszyna, gdzie jego dolina jest formą wyraźną i malowniczą.Odcinek doliny Chodelki od połączenia z ciekiem spod Zalesia po Chodel nie bez przyczyny uważany jest za najcenniejszy - rzeka i jej dolina zachowały bowiem niemal naturalny charakter i mają dużą wartość godną chronienia.
Począwszy od rozległego kotlinowatego obniżenia powyżej Chodla, dolina Chodelki ma dno płaskie, dość szerokie, wielu miejscach sztucznie odwodnione systemami rowów melioracyjnych. W obrębie dna znajdują się kompleksy stawów (największy powyżej Chodla), w kilku miejscach dawne groble znaczą ślady nieistniejących już zbiorników. Koryto rzeki jednak nie nosi wielu śladów zabiegów hydrotechnicznych, rzeka meandruje, a liczne porozrzucane w obrębie doliny i na jej zboczach kępy lasu sprawiają, że także odcinek doliny Chodelki od Chodla po Zajączków należy uznać za odznaczający się dużymi walorami krajobrazowymi.
Poniżej Zajączkowa, aż po ujście w Podgórzu, bieg Chodelki oraz system odwodnienia w obrębie jej doliny zostały całkowicie zmienione przez człowieka. Nakładają się tu i wzajemnie przenikają sztuczne systemy obiegu wody tworzone dla celów gospodarki rybackiej w kompleksach stawów rybnych i dla celów melioracyjnych.
W dalszym odcinku Chodelka przyjmuje wody sześciu dopływów. Ze strony prawej docierają do Chodelki wody krótkich cieków odwadniających doliny rozciągające krawędź Kotliny Chodelskiej: Poniatówki, Kowalówki, cieku spod Karczmisk i cieku spod Rogowa.
Największymi lewymi dopływami Chodelki są: Janówka (zwana Leonką) i system rzeczny Wrzelówki. Warunki odpływu i zmiany stanów wody najniższego odcinka Chodelki pozostają pod wpływem wahań stanu wody Wisły. W czasie wezbrań Wisły cofka na Chodelce sięgać może po Kosiorów, a nawet po Wolę Rudzką.
Wzdłuż koryta do miejscowości Kosiorów wybudowano wały chroniące obszar Powiśla przed wdarciem się wód powodziowych z Wisły. Ten odcinek Chodelki wchodzi już w obręb obszaru osłony Kazimierskiego Parku Krajobrazowego.
W
obrębie Chodelskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu istnieje kilka niewielkich
jeziorek naturalnych, lecz bardzo silnie zmienionych przez człowieka, oraz wiele
sztucznych zbiorników wód stojących, głównie stawów rybnych.Największe powierzchnie wodne stanowią więc zgrupowanie stawów rybnych, które należy traktować jako stałe zbiorniki, choć zgodnie z prawami gospodarki stawowej są one okresowo osuszane na okres paru miesięcy.
Do największych kompleksów stawów należą: Pustelnia (825 ha) w dolinie Chodelki i Kulig (62,5 ha) w dolnym odcinku Poniatówki - oba zasilane wodami Poniatówki; Jankowa Grobla (120,21 ha) w dolinie Janówki, w otoczeniu lasów, stawy najbardziej zagrożone zanieczyszczeniami wód; Pomorze (81,4 ha) w dolinie Chodelki, lecz przez wiele lat odwadniane przez przekop do Janówki, do tego kompleksu należy formalnie użytkowane przez gospodarstwo rybackie jezioro Bartków Ług, traktowane jako staw.
W dolinie Chodelki znajduje się jeszcze kilka mniejszych kompleksów stawów i kilka zaniedbanych zbiorników (pozostałość po dawnych młynach), lecz nie są to obiekty o istotnym znaczeniu dla obiegu wody.
Wszystkie po odpowiedniej adaptacji i przebudowie mogą służyć celom rekreacyjnym.
Występowanie wód podziemnych na obszarze Chodelskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu uwarunkowane jest ściśle cechami budowy geologicznej i rzeźby terenu.
Większość terenów Kotliny Chodelskiej charakteryzuje się występowaniem jednego, ciągłego zwierciadła wód podziemnych, łączącego hydraulicznie powiązane zbiorniki wód kredowych (w miękkich marglach i wapieniach). Zwierciadło tych wód znajduje się na głębokościach z reguły nie przekraczających 5 metrów.
Wody te są silnie narażone na zanieczyszczenie, bezpośrednio z powierzchni gruntów, środkami chemicznymi używanymi w intensywnie rozwijanym rolnictwie i sadownictwie oraz przez kontakty z zanieczyszczonymi wodami powierzchniowymi.