Ambona

Ambona (gr. ambon - szczyt wzgórza) zwana też kazalnicą, było to miejsce służące duchownym do wygłaszania kazań. Wyglądem swym przypominała podest uniesiony nieco nad podłogą, który wsparty bywał najczęściej o ścianę lub filar nawy kościoła. Geneza ambony nie jest dokładnie znana. Historycy kościoła przypuszczają, że wywodzi się ona prawdopodobnie od pulpitów lektorów, które znajdowały się w świeckich szkołach. Bądź też kazalnice są pochodną żydowskiego podestu do odczytywania Pisma św., zwanego birmą.
Zanim ambona weszła w użycie duchowni przemawiali do zgromadzonych wiernych w kościele z prezbiterium, bądź też wychodzili przed ołtarz. Z czasem dopiero zaczęto budować kazalnice na podwyższeniu tak, aby głos kapłana był słyszany w całym kościele.
Na przestrzeni wieków zmieniały się miejsca, w których umieszczano kazalnice. Do XV wieku budowano ambony powszechnie przy balustradzie w prezbiterium. Dopiero od XV w. zaczęto je przenosić do naw kościelnych i umieszczać po stronie ewangelii, wyjątkowo zaś po stronie lekcji.
O wyposażeniu kościoła parafialnego w Chodlu w ambonę informuje tylko trzech wizytatorów, którzy wizytowali parafię w latach 1611, 1739 i 1748. Z powodu braku informacji sprzed roku 1611 o obecności ambony nie można stwierdzić, jednoznacznie, czy świątynia chodelska wyposażona została w nią dopiero około roku 1611, czy też posiadała kazalnicę już znacznie wcześniej. Wizytacja z roku 1611 nie informuje o wyglądzie ambony i miejscu jej zainstalowania, podaje jedynie informacje o przymocowaniu całej ambony do ściany. Dopiero w roku 1739 wizytator wspomina o umiejscowieniu ambony po stronie ewangelii, w miejscu rozgraniczającym prezbiterium od nawy głównej. Kazalnica, o której wspominał wizytator w roku 1739, podobnie jak i wizytator w 1748 roku, wykonana była z drewna, pomalowana różnymi kolorami, ze zdobieniami przedstawiającymi czterech ewangelistów. Zgodne stwierdzenie obu wizytatorów, że kazalnica jest nowo zbudowana, pozwala przypuszczać, ze w I połowie XVIII wieku kościół parafialny w Chodlu został wyposażony w nową ambonę. Z powodu braku informacji, czy ambona stanowiła jeden ze stałych elementów wyposażenia świątyni w roku 1675 i 1721 nie można dokładnie stwierdzić, kiedy miało miejsce zainstalowanie nowej ambony, o której wspomina dwóch wizytatorów w I połowie XVIII wieku. Przypuszczać można, że kazalnica ta wykorzystywana była przez miejscowe duchowieństwo do II połowy XIX wieku, gdyż wówczas kościół chodelski otrzymał kolejną nową ambonę, z rozebranego w 1843 roku kościoła kolegiackiego p.w. św. Michała w Lublinie. W XIX wieku ambona służyła nie tylko do nauczania zasad wiary oraz podawania informacji o życiu ogólno kościelnym i z terenu własnej parafii. Wykorzystywana była ponadto do odczytywania ogłoszeń administracyjnych i państwowych.
Ambona ta znajduje się w świątyni chodelskiej do dnia dzisiejszego. Umieszczona jest podobnie jak w XVIII wieku po prawej stronie kościoła, w miejscu gdzie stykają się prezbiterium z nawą główną.