Chór muzyczny

Chóry muzyczne w minionych wiekach jak i obecnie zaliczane były do wyposażenia stałego kościołów parafialnych. Stanowiły one specjalne pomieszczenia na organy, które budowano z reguły w nawie głównej, tuż nad drzwiami wejściowymi z kruchty do nawy głównej kościoła. Praktyka budowy chórów w świątyniach sięga wieku XV.
Jak wyglądał chór muzyczny kościoła parafialnego w Chodlu pod koniec XVI wieku, trudno jest stwierdzić z powodu braku materiałów źródłowych.
Pierwsza wizytacja, która potwierdza istnienie chóru muzycznego w omawianej świątyni pochodzi z roku 1611. Wzmianka ta nie dostarcza bezpośrednich informacji na temat jego wyglądu. Wizytator wspomina o konieczności przeprowadzenia remontu ścian chóru muzycznego. Można jednak przypuszczać, że wówczas chór znajdował nad drzwiami wejściowymi prowadzącymi z kruchty do nawy głównej. Posiadał on ogrodzenie drewniane, które było dodatkowo jeszcze zdobione.
O przeznaczeniu tego miejsca dla organisty i śpiewaków wspomina czterech wizytatorów. Nie można jednak określić ile osób tworzyło grono chórzystów. Chór aby mógł spełniać swą podstawową funkcję musi być wyposażony w organy. Stanowiły one jedyny instrument, jaki dopuszczały przepisy liturgiczne do użytku na potrzeby kościoła.
O wyposażeniu chóru muzycznego kościoła parafialnego w Chodlu w organy informują wizytatorzy w roku 1675, 1721, 1739, 1748. Tylko dwóch pierwszych wizytatorów podało więcej informacji na temat wyglądu samego instrumentu. W II połowie XVII wieku organy kościoła chodelskiego posiadały trzy głosy. Na początku wieku XVIII wzbogaciły się o kolejny jeden głos. Prawdopodobnie pod koniec I połowy tegoż stulecia zostały poddane remontowi, gdyż wizytator w roku 1748 stwierdza, że "pozytyw leży, nowo reperowany".
Brak materiałów źródłowych z wzmiankami, które odnosiłyby się do wyposażenia chóru muzycznego w organy nie pozwala stwierdzić, czy w okresie 1781-1879, były one wykorzystywane, jaki był ich stan i ile posiadały głosów.
W roku 1880 świątynia została wyposażona w nowe siedmiogłosowe organy z bardzo małym pedałem. Zbudowane zostały zgodnie z zasadami starodawnej polskiej konstrukcji. Służyły one kościołowi chodelskiemu nieprzerwanie do wybuchu I wojny światowej, podczas której uległy zniszczeniu.