Chrzcielnica
(łac. baptisterium) stanowiła miejsce uroczystego chrztu wiernych. Do
VI wieku chrzcielnice budowano w kształcie rotundy na zewnątrz kościoła. Sakrament
udzielania chrztu św. przysługiwał początkowo tylko biskupom. Polegał on wówczas
na trzykrotnym zanurzeniu wiernego w poświęconej wodzie. Zwyczaj budowania chrzcielnic
w świątyniach, jak i udzielania chrztu w kościele zaczął być praktykowany dopiero
od VI wieku. Kapłan zaczął polewać głowę nowo chrzczonego wodą święconą.
Jak
wyglądała chrzcielnica kościoła parafialnego w Chodlu i udzielanie sakramentu
chrztu św., do I połowy XVII wieku, trudno jest stwierdzić, gdyż nie ma na ten
temat odpowiednich materiałów źródłowych. O wyposażeniu kościoła w chrzcielnicę
informuje trzech wizytatorów w latach 1675, 1721 i 1748. Wizytujący parafię
w roku 1675 dziekan dostarcza informacji na temat wyglądu chrzcielnicy. Umieszczona
była po stronie ewangelii w prezbiterium. Wykonana była z białego kamienia,
malowana, z licznymi zdobieniami. W środku znajdował się spiżowy kociołek, w
którym przechowywano wodę święconą. Zwieńczała ją drewniana kopuła, stanowiąca
przykrycie chrzcielnicy. Wizytacje przekazują, że chrzcielnica była zawsze dobrze
zamknięta. Klucz do niej przechowywano w zakrystii. Chrzcielnica ta stanowi
wyposażenie kościoła parafialnego w Chodlu do dnia dzisiejszego. Jak podają niektóre źródła i opracowania, jest ona chrzcielnicą późnorenesansową, wykonaną z piaskowca, którą w 1616 roku ufundował ówczesny pleban ks. Stanisław Korzeniowski (1605-1645). O osobie fundatora świadczy herb Poraj i inicjały wyryte na chrzcielnicy: X. S. K. D. K. P. CH. 1616 - Inicjały te należy odczytać: "Ks.Stanisław Korzeniowski Diecezji Krakowskiej Proboszcz Chodelski". Napis ten pozwala stwierdzić, że świątynia chodelska na początku XVI wieku była z całą pewnością wyposażona w chrzcielnicę. Dodatkowym elementem zdobniczym jest napis dewocyjny: "In nomine Patris et Filii et Spiritus".