Księgi liturgiczne

Obok szat i naczyń, służących duchowieństwu do sprawowania czynności liturgicznych, na wyposażenie kościoła składają się również księgi liturgiczne.
Pod pojęciem tym rozumiane są teksty i przepisy, które dotyczą obrzędów kościoła katolickiego. Aby mogły być wprowadzone do użytku kościelnego wymagają wcześniejszego zatwierdzenia Stolicy Apostolskiej.
Do ksiąg, które używane były zarówno w minionych wiekach, jak i częściowo obecnie przez kościoły obrządku łacińskiego, w tym i świątynię chodelską, zaliczane były:
Mszały - stanowiące główną księgę liturgiczną, w której znajdowały się teksty stałe i zmienne mszy św. oraz przepisy dotyczące jej odprawiania,
Brewiarze - księgi, w których zawarte były teksty i przepisy modlitw pacierzy kapłańskich),
Agendy - początkowo podręcznik ceremonii dla prostych kapłanów i duszpasterzy. Obecnie księga znana pod nazwą Rytuału, zawierająca przepisy dotyczące sprawowania sakramentów i sakramentaliów oraz odpowiednie teksty modlitw.
Antyfonarze - księgi zawierające części śpiewane mszy św. w głównej mierze śpiewy Officjum Divinium,
Graduały - księgi zawierające wyłącznie śpiewy mszalne,
Psałterze - księgi w której znajdowały się modlitwy i przepisy dotyczące Officjum Divinium,
Ewangeliarze - księgi zawierające całość, bądź tylko fragmenty Pisma Św., które czytano podczas mszy św. Księgi te funkcjonują także pod nazwą Lekcjonarzy,
Procesjonały.
Z pośród wyżej wymienionych ksiąg komplet stanowiło pięć pozycji: mszał, agenda, psałterz, antyfonarz i graduał.

Wyposażenie kościoła parafialnego w Chodlu w księgi liturgiczne, na przestrzeni XVII wieku, ilustruje poniższa tabela.

Parafia Chodel posiadała w XVII wieku komplet ksiąg liturgicznych, niezbędnych do sprawowania czynności liturgicznych przez miejscowych duchownych. Brak informacji w wizytacji z roku 1604 odnośnie wyposażenia kościoła parafialnego w księgi wynikał prawdopodobnie z przeoczenia, którego dopuścił się ks. dziekan P. Skidzyński. Z całą pewnością około roku 1604 świątynia chodelska posiadała takowe paramenty. Poświęcenie ich przypuszczalnie miało miejsce wraz z konsekracją kościoła w 1584 roku. Z zestawienia wynika również, że parafia chodelska od II połowy XVIII wieku, aż do początków wieku XIX była bardzo dobrze zaopatrzona w podstawowe księgi liturgiczne. W wyposażeniu kościoła chodelskiego znajdowało się o wiele więcej rodzajów ksiąg, niż w innych, sąsiadujących parafiach.
Kościół parafialny w Chodlu posiadał dwa rodzaje mszałów: tzw. pełne i żałobne, które zawierały jedynie przepisy odnośnie celebrowania mszy żałobnych. O tych ostatnich wspominają wizytatorzy w roku 1721, 1781. Również na stanie świątyni, w ciągu całego omawianego okresu, było dwa rodzaje agend: małe i wielkie.
Duża liczba i różnorodność gatunkowa ksiąg liturgicznych, jakie posiadał kościół chodelski mogła bezpośrednio wiązać się z wyższym wykształceniem teologicznym księży, którzy pracowali w parafii. Prawdopodobnie widzieli oni konieczność, wprowadzania do pracy duszpasterskiej nowych i różnorodnych gatunków ksiąg liturgicznych, w których znajdowało się większe bogactwo treści, form i przepisów liturgicznych. Jeżeli zaś chodzi o liczbę poszczególnych ksiąg, to mogła ona wynikać z zatrudnienia większej liczby księży w parafii Chodel.
Kwestią, na którą wizytatorzy zwracali uwagę w trakcie sprawdzania wyposażenia kościoła chodelskiego, był również stan zachowania ksiąg. Niekiedy podawali też szczegóły dotyczące wyglądu zewnętrznego. "...agenda, antyfonarz są stare i złe..."; "...brewiarze 2, stare nie zdatne do użytku...".
O złym stanie ksiąg liturgicznych kościoła chodelskiego informuje trzech wizytatorów, którzy wizytowali parafie w roku 1675, 1748 i 1805. Są to jednak wzmianki bardzo ogólne, ograniczające się do stwierdzenia, że stan poszczególnych ksiąg jest zły i nie nadają się do używania. Zarządcy parafii dbali o księgi liturgiczne. W razie konieczności oddawali je do reperacji. O naprawie mszałów w latach czterdziestych XVIII wieku przez ówczesnego plebana, ks. Jana Dominika Lachowicza (1740-1767), wspomina wizytator w roku 1748.
Nie wszystkie księgi mszalne kościoła chodelskiego posiadały ładną i cenną oprawę. Taką oprawą mogły się jedynie poszczycić mszały. Były one oprawione z reguły w aksamit, rogi przed ziszczeniem zaś zabezpieczały srebrne klamry. Elementy zdobnicze znajdujące się na nich miały postać srebrnych gwiazdek.